بی خوابی...

ذهنم پر از ابهام و پرسش و نگرانیست. 

بی تاب و بی خوابم. 

ما به لطف خدا شوک خبر سرطان و مرحله ی انکار و نپذیرفتن و این پرسشهای مداوم مریم ، که چرا من را پشت سر گذاشته ایم. هر چند گهگاه آرزو می کند که ماش خواب باشد! 

پذیرش واقع بینانه ضرورت دارد و بعد از آن باید وارد فاز خودآرام سازی و قانع کردن هود توسط مریم شویم. 
در حد توانم سعی خداهیم مرد به لطف خدا بهترین  متخصص و برترین  راهکارهای درمانی برای مریم به کار گرفته شود. 
بدوو تردید مریم یه حمایتهای اجاماعی و ردحی نیاز داره. یوگا، مدیتیشن و مر اقبه و گفتگوی با خالق یکی از راهکارهای مهن می تونه باشه. 
و ما شدیدا به سبک زندگی سالم و آرام نیاز داریم، جیزی که با توحه به روحیات مریم و فضای خانواده، خیلی برام دغدغه ست...  به حداقل رساندن تنش ها و فشارها، ضرورتی انکار ناپذیر داره. 
خلاصه اینکه باید پذیرفت بیماری  جزیی از زندگی  هست و بهره بردن از حمایتهای مختلف زندگی بیمار  را آسانتر می کنه.