12- شیمی درمانی قسمت دوم (یادداشت دوازدهم روبان صورتی پیشکسوت)

و اما بعد تزریق بخاطر داروهای ضد حساسیتی که به بیمار میدن عمدتا" تا دو سه روز حالت خواب آلودگی وجود داره، دوباره سرپا میشین یه هفته ای همه چی عادی میشه تا دوز بعدی دارو ... اگه کسی اطرافتون نیست که بتونید رو کمکش حساب کنید از قبل برای این سه روز خرید هاتون رو انجام بدین و غذاهای سبک تو یخچال داشته باشین.

که تو این دوره هرچی به دکترو  پرستار بگین و از عوارض داروها شکایت کنید بهتون میگن: عادیه  و تحمل کن:)

جوابی ناجوانمردانه اما صادقانه اس ...

بسته به نوع دارو و مقاومت بدن، ممکنه برای عده ای تزریق دارو بصورت مرحله ای و آهسته انجام بشه ... یعنی بعضیا صبح میرن بیمارستان، تزریق رو انجام میدن و عصر برمیگردن خونه ... بعضیا هم یک الی دو روز بیمارستان بستری میشن که دارو کم کم به بدن تزریق بشه ...  آدم خسته میشه ، کلافه میشه و گاها" نا امید ... یکی از خوبی های بیمارستان رفتن اینه که میبینی یکی آخرهای جلسه شیمی درمانیشه و تو امیدوار میشی که به زودی به این مرحله میرسی ... میبینی یکی تازه اومده برای شیمی درمانی و به خودت افتخار میکنی که غول مرحله های قبل رو شکستی و هنوز زنده ای و تو دلت بهش پز میدی :))

دیدین این خانوما جمع میشن و از تجربیات آرایشگاه و دکترهای زیباییشون حرف میزنن ... زمان انتظار تزریق هم همینشکلیه ... با این تفاوت که از کلاه گیس و کرم های مرطوب کننده حرف میزنیم ... پرستارهای خوش اخلاق و خوش تیپ رو گزینش میکنیم و چون همه تلاش میکنن که روحیه خودشون رو حفظ کنن و به دیگران هم روحیه بدن، جو خوبی داره.

 یه توصیه بهتون میکنم سعی کنید ارتباط بگیرید با بقیه بیماران و به اصطلاح یبس نباشید!  :))

با هر بار شیمی درمانی شما یه قدم به آخر درمان نزدیکتر میشین ... و هربار خسته و نا امید شدین، به این فکر کنید که روزهای اول حتی فکرشم نمیکردین بتونین این روزها رو تاب بیارین ، ولی از پسش بر اومدین!

تهوع یکی از رایج ترین عوارض شیمی درمانیه ... مثل دوران بارداری ...با این تفاوت که اون موقع یه بچه بدنیا میاد و الان یه :من جدید! از اونجایی که ما حتی در زمان چاقی هم میخوایم یه چیزی بخوریم که لاغر شیم باید بگم که داروهای ضد تهوع زیادی وجود داره که دکتر حتما بهتون میده و خوردن و بوییدن لیمو  - نه شربت آبلیمو( بخاطر شکر) - کمک کننده هست. 

یکی از عوارض داروها میتونه خشکی پوست باشه که هم برای جلوگیری از این خشکی پوست و هم زیرسازی و آماده سازی برای پرتو درمانی حتما کرم یا لوسیون بدون عطر دم دستتون باشه و دست و دلبازانه از بالا تا نوک انگشتان پاتون رو چرب کنید ...  

شیمی درمانی مثل دوران پیله بستن کرم ابریشمه که بعدش پروانه از پیله میاد بیرون ...  شما در طول دوران درمان موهاتون میریزه و بعدش موهایی جوان و جوندار رو تجربه میکنید ... ممکنه پوستتون خشک بشه و پوست تازه جایگزین خواهد شد ... یا ممکنه ناخن هاتون سیاه بشن و زیرش ناخن هایی قشنگ رشد کنن ...   به جای اینکه غصه ی این از دست دادنها رو بخورین تمرکزتون رو بزارید روی پروسه زیبای تلاش و مقاومت بدنتون ... و یه ماچ از شونه های خودتون بکنید که بدنتون انقدر قشنگ و صبورانه دارن روند درمان رو تحمل میکنند و مثل شیر جلوی غول سالاطون مقاومت میکنند.

همه تو دوران زندگیمون آنفولانزا رو تجربه کردیم ... خستگی بعد شیمی درمانی مثل خستگی آنفولانزا هست ... با استراحت و خوردن ویتامین سی بهش غلبه کنید ... به خودتون حق بدین که خسته باشید و بیشتر از قبل نیاز به خواب داشته باشین ... هرچه باشه شما الان یه سرباز هستین که بیست و چهارساعته مشغول مبارزه و جنگ با سلولهای چموشه :) و هر چه از روز تزریق میگذره شما هم مقاومتر میشین و به روزهای اوجتون برمیگردین تا برسین به دوز بعدی شیمی درمانی.

یکی از عوارض شدید من در اواسط تزریق ها، خارش شدید بدن و بخصوص کف پا و دستهام بود ... در حدی که با برس یا پشت فرش خودمو میخاروندم و دائما یخ میزاشتم روی بدنم ... منشی و پرستارها میگفتند عادیه ولی من چند روز جهنمی رو گذروندم تا بالاخره یه روز رفتم بیمارستان و پزشک از نزدیک دید حجم خارش بدنم چقدر زیاده، فهمید به نوع دارو حساسیت دادم! که چون داروی دوز بعدی رو هم خریده بودم با خوردن 18 تا قرص در روز جلوی خارش مجدد رو گرفت و از سری بعد داروی منو تغییر داد ... درسته که میگن همه چی عادیه ولی اگه نازک نارنجی نیستین و آستانه تحملتون بالاست، بدونید هر چیزی هم لزوما عادی نیست :) 

هرچه به آخرهای شیمی درمانی نزدیک میشین، احتمالا انرژی شما هم کمتر میشه اما طاقت بیار رفیق... تموم میشه! وقتی آگاه هستی که داری مسیر درست رو طی میکنی، مطمئنا تحمل بیشتری داری ... به خودت حق بده که گریه کنی و کم بیاری ولی برای مدت کوتاه! نباید اجازه بدی تسلیم شی! 

اگه تو مسیر درمان، همراه داری هوای خانواده و دوستات که کنارت هستند رو داشته باش ... 

 همیشه اطرافیان آدم خیلی بیشتر از خود بیمار اذیت میشن ...  بخاطر اونا هم که شده تلاشتو کن که قوی بمونی تا این مسیر به پایان برسه ... ازشون تشکر کن و بهشون بگو که قدر بودنشون رو میدونی ... 

در حمام زمان شیمی درمانی از آب داغ و کیسه کشی فرار کنید ... همون گربه شور گزینه ی مناسب این دورانه :) موها هم که رفتن تعطیلات و همین کمک میکنه زمان حمام کوتاهی داشته باشین.بعدشم که حسابی بدنتون رو  چرب کنید.

یه مورد مهم اینه که چون سیستم ایمنی بدن بوسیله داروها پایین میاد تا سلول های سرطانی رو از بین ببره دو چندان باید مراقب خودتون و سلامتیتون باشید ... تعارف رو کنار بزارید و اگه کسی بیمار هست اجازه ندین بیاد پیشتون و حتما ماسک بزنید ...

 برای مسواک حتما از مسواک نرم و خمیردندان بچه ها استفاده کنید چون اون طعم نعنای خمیر دندون که درحالت عادی باعث خنک شدن دهان میشه، در زمان شیمی درمانی ممکنه باعث سوزش زبون بشه.

نگه داشتن رب انار توی دهان و کم کم خوردنش کمک کرد که دهانم آفت نزنه و اخیرا یه دارویی پیدا کردم به اسم آفتین که آفت دهان رو تو ده ثانیه از بین میبره! فقط نمیدونم تو دوران شیمی درمانی آدم تحمل اون سوزش اولیه رو داره یا نه.

ناخن هاتون رو از ته نگیرید، برای پیشگیری از انتقال بیماری ها کاشت ناخن به صلاح نیست ولی میتونید لاک بزنید :)

یه نکته ای که به ذهنم رسید اینه که برنامه اتون رو طوری تنظیم کنید که گرفتن و پیدا کردن داروها رو اوایل هفته انجام بدین، یعنی یک هفته قبل از شروع تزریق نسخه ی پزشک رو داشته باشین که اگه دارویی نبود و مجبور شدین برای پیدا کردنش داروخانه های زیادی رو بگردین یا حتی بعلت کمبود دارو نیازمند تغییر نسخه ی پزشک بود، تایم کافی داشته باشین و تا حد امکان بخاطر مشکلات دارویی، جلسات تزریقتون عقب نیافته.